Vang Vieng en Vientiane

Vang Vieng
15-01-2012
Vandaag met een knalroze bus 300 km over de hoofdweg van Laos, de highway 13. Die loopt van de grens met China tot aan de grens met Cambodja. Deze weg is ooit door de Fransen aangelegd en sindsdien nauwelijks aangepast. Door het regenseizoen is hij erg slecht begaanbaar, veel kuilen en stukken met zand ipv asfalt. Volgens onze gids is er pas in april weer geld beschikbaar om de weg op te knappen. Ondertussen bumpen wij aardig verder, het doet ons denken aan de wegen in Zuid Afrika. We gaan door de bergen en klimmen af en toe aardig omhoog, het hoogste punt is uiteindelijk 1500 m. Onderweg stoppen we zo af en toe voor het nemen van een foto of om door een dorpje te lopen. Men is hier druk bezig met het snijden en drogen van gras wat gebruikt wordt om bezems van te maken, overal zie je gras aan de kant van de weg liggen drogen. Kinderen met hoofddoeken op voor het stof slaan vervolgens het gras uit op de snelweg om te zorgen dat de knopjes en het zaad eruit zijn!! Ja, ze stappen even opzij als er een auto aankomt. Vervolgens worden ze samengebonden aan een stok en je hebt weer een prima bezem. Ze worden vooral aan Thailand en China verkocht. De weg is niet druk, vaak een vrachtwagen of lokale tractor, toeristen zie je helemaal niet veel. Op een bepaald moment zien we een soldaat met twee emmers water en een geweer op zijn rug. Omdat we in het droge seizoen zitten moet hij een paar kilometer lopen om vers water te halen in een dorp voor zijn kazerne op de berg.
Op een bergtop krijgen we een warme lunch met uitzicht op de eerste uitlopers van het Karstgebergte, hoge rechtopstaande rotsen die er geweldig uitzien. Daarna gaan we bergafwaarts. Onderweg kleine dorpje met hutten op palen, vaak vlak langs de weg gebouwd zodat je meteen hun winkeltje/woonkamer/keuken/slaapkamer inkijkt. Het is vaak een ruimte die overal voor gebruikt wordt en ook de kippen en honden lopen in en uit. Ook mooie rivieren met uitzicht over de bergen, het is een ongerept landschap, geen toeristenhotels, resorts of wat dan ook. We slapen vannacht in Vang Vieng aan de rivier in een klein bungalowpark aan de rivier, erg mooi en rustig. In het centrum van de stad is het druk met restaurantjes, internetcafe’s en backpackers maar wij blijven genieten van ons uitzicht op de rivier. Een biertje erbij met de hele groep en het is weer gezellig.

16 januari 2012.
Na een ontbijt met stokbrood in plaats van rijst, hoera, gaan we weer een boottocht maken over de rivier de Nam Song. Met zijn tweeën zitten we in de plaatselijke bootjes en gaan eerst stroomopwaarts een stukje omhoog en soms net (niet)over de rotsen heen en slaan gelukkig niet om. Het is het droge seizoen en het is goed te zien dat het laag water is aan de hoge oevers. Aan de oevers worden hotels bijgebouwd (het land is duidelijk in opbouw). We komen ook in een backpackersgedeelte vol met barretjes, glijbanen, katrollen enz. die op dit vroege tijdstip natuurlijk verlaten zijn. Daarna met de tuktuk naar de druipsteengrot waarin je uitgebreid kunt wandelen. Er is maar een gedeelte voor bezoekers beschikbaar maar de grot loopt waarschijnlijk tot aan de andere kant van de berg. Een mooi gezicht al die druipsteenformaties en de temperatuur is er aangenaam na de warmte buiten.
Na de lunch gaan we weer op pad, slecht 160 km te gaan tot Vientiane maar hier doen we minimaal 4,5 uur over. De weg is zeker het eerste stuk erg slecht, er is haast geen asfalt meer te zien. We komen langs de grootste cementfabriek van het land en de vrachtwagens van deze fabriek rijden de weg aardig kapot. Een tussenstop bij de plaatselijke vismarkt, kraampje na kraampje met gedroogde en verse vis. De winkeltjes/huizen liggen met hun achterkant aan het meer dus zo heel ver hoeven ze niet te gaan om te vissen. Langzaam aan komen we vanuit de bergen in het dal, hier staan meer huizen langs de weg, van bamboe, hout of steen. Soms hele grote villa’s met grote 4wheel drives ervoor zomaar tussen wat hutjes in. Het wordt drukker en viezer, overal ligt plastic afval en niemand die het opruimt, ook niet bij zijn eigen huis. We komen (eindelijk) langs de rijstvelden die door hun lichtgroene kleur het landschap veel vrolijker maakt. We zien de bevolking bezig met het zetten van de plantjes, maar op veel plaatsen is het nu te droog (geen irrigatie)dus hier blijft het voorlopig bij.
Om half zes komen we aan in Vientiane, een vieze drukke stad zo op het eerste gezicht. Het heeft niets weg van het statige Luang Prabang. Morgen gaan we de stad uitgebreid bekijken dus dan kunnen we echt een oordeel vellen.
17 januari
Vientiane, vandaag eerst naar de morning market (Thalat Sao en Thalat Khua Dinh) gelopen, naast een hele berg aan kleding en onmisbare zaken is er ook een groente/fruit en vlees/vis afdeling. Dit wil je echt niet zien en ruiken, ze zitten op tafel met hun blote voeten vlees schoon te maken tussen het vlees in. Alle onderdelen van de kip, eend of varken worden gebruikt en liggen uitgestald. De vliegen doen zich er aardig tegoed aan. De vis staat aan de buitenrand en is voornamelijk vers, ze leven zo hier en daar zelfs nog.
Daarna doorgewandeld naar de Arc de Triomphe, de Patuxai, en naar bovengeklommen voor een mooi uitzicht over de stad. Hier is het allemaal erg ruim opgezet en er staan veel statige gebouwen. In het centrum een cappuccino met appeltaart bij de Scandinavian Bakery genomen en daarna door het centrum richting het Laotiaanse Nationaal Museum . Hier rondgekeken, veel foto’s uit de geschiedenis van Laos gezien en vervolgens twee mooie Wats bezocht. De Wat Ho Phra Keo en de Wat Si Saket liggen vlak bij elkaar bij het presidentiële paleis en zijn de moeite van het bezoeken waard. Mooie beelden en oude muurschilderingen en uiteraard veel Boeddha’s. In de Wat Si Saket zelfs 6800.
Omdat we ook nog naar de Wat That Luang wilde met zijn enorme gouden stoepa hebben we fietsen gehuurd en zijn op en neer gefietst naar het belangrijkste monument van Laos. Het is een geweldig grote gouden bol met strakke moderne lijnen en deze rijst hoog boven de omringende wats uit. We waren nog maar net op tijd om binnen te kunnen kijken want om 4 uur sloten de poorten. Ze sluiten hier trouwens altijd vroeg, om 21.00 uur zijn al veel restaurantjes dicht, tussen de middag zijn ook alle wats en bezienswaardigheden gesloten. Verplichte siësta dus. Dit is alweer onze op een na laatste dag in Laos en dan gaan we door naar Vietnam. Groetjes Marja en Frank