Van Vietnam naar Cambodja

Van Ho Chi Minh stad naar Cambodja
27 januari
Vandaag hebben we alweer afscheid genomen van Vietnam maar niet voordat we een koffiestop gemaakt hebben in Trang Bang bij de familie van Kim Phuc. Haar schoonzus heeft daar met haar drie kinderen een koffierestaurantje. Dit ligt aan de weg waar in 1972 de beroemde foto van Kim is genomen toen het dorp door een napalmbom werd getroffen. Zij rende naakt met een aantal andere kinderen de fotografen tegemoet. Kim zelf woont nu met haar man en zoon in Canada. We hebben een video gezien over haar levensverhaal, ooit uitgezonden door de BBC, we waren erg onder de indruk.
We waren ook onder de indruk van de oversteek naar Cambodja, wat een verschil met het drukke, lawaaierige en vrolijke Vietnam. Hier zagen we eerst veel armoede, bedelaars, krottenwijken, weinig water en veel afval. Naarmate we Phnom Phen naderde werd het beeld wat rooskleuriger hoewel de mensen hier meer armoede lijden dan in het Vietnam dat we gezien hebben. Phnom Phen kent ook mooie wijken, een grote boulevard met restaurantjes en mooie tempels en gebouwen. Er rijden tuktuks, brommertaxi’s en grote auto’s rond maar het is er niet zo druk als in Vietnam. ’s Avonds met de hele groep uit eten geweest aan de boulevard en daarna nog wat gedronken op een dakterras met uitzicht over de stad en de rivier.
28 januari
We hebben vandaag de tempel op de heuvel (Wat Phnom) bezocht, die ligt hier erg mooi op een 30 meter hoge heuvel. Daarna door naar het Koninklijk Paleis. De koning was niet aanwezig, die is bij zijn ouders in China waar zijn vader behandeld wordt. Het is een heel mooi gebouwencomplex waarvoor je correct gekleed moest zijn: schouders en knieën niet zichtbaar dus. We hebben onder andere de zilveren pagode bezocht, die een vloer van massief zilver heeft, de troonzaal . de smaragd-Boeddha en ontelbare kleine Boeddha beeldjes. Ook de tuinen zijn fraai aangelegd. De muur- en plafondschilderingen zijn erg mooi, heel subtiel en ingetogen van kleur.
Daarna naar het Tuol-Sleng Genocide museum, waar tussen 1975 en 1979 zo’n 16.000 mensen verhoord en gemarteld zijn. Maar 7 mensen hebben het overleefd, de rest werd afgevoerd naar de Killing Fields. Het was een indrukwekkend museum met veel foto’s (alle gevangen werden voordat ze gedood werden op de foto gezet). De gebouwen, een voormalig schoolgebouw, zijn nog intact. Er waren ook 2 overlevenden van deze oorlog aanwezig op het complex, je wordt wel even stil van al die gruweldaden maar het is een stuk van Cambodja dat je ook gezien moet hebben. In deze periode zijn veel intellectuelen zoals leraren, ingenieurs, economen etc. gedood met als gevolg dat er op dit moment nog een grote achterstand is in de ontwikkeling van het land. Vervolgens zijn we naar de Killig Fields (massagraven) gereden, een grote vlakte met een indrukwekkend monument, het Choeng Ek Memorial. Ze hebben een deel van de graven opengemaakt en de botten en schedels opgegraven en in het monument opgeslagen.
Na de lunch zijn Frank en ik nog met zijn tweeën het Nationaal Museum geweest waar een groot aantal beelden uit Angkor Wat tentoongesteld staan. Erg mooi en we krijgen steeds meer zin in het laatste deel van onze reis. Morgen vertrekken we richting Siem Reap om de dagen erna Angkor Wat te bezoeken. ’s Avonds met de groep uit eten bij Friends, een project voor straatkinderen in Phnom Penh die onder andere een opleiding krijgen in koken en serveren.
Tot gauw, waarschijnlijk nog een verslag en dan zijn we alweer thuis
Marja en Frank