El Calafate

Dinsdag 20 januari
Vandaag staat er een tocht van 24 km in 10 uur op het programma. We gaan wandelen en klimmen naar de berg Fitz Roy, vernoemd naar de kapitein van de Beagle die samen met Darwin de boel hier in kaart gebracht heeft. De bergen hier staan als spitse punten omhoog. We moeten een hoogte van 800 meter overbruggen waarvan 400 meter in de eerste drie uur en 400 meter in het laatste uur. Het eerste deel is dus best al wel steil maar de wandeling is mooi, we hebben twee gidsen bij ons die regelmatig fotostops houden en het een en ander vertellen over de omgeving. Het eerste uur moeten we flink klimmen en daarna is het een groot stuk vlas plat met heuvels op en af. Soms door bospaden soms op de kale vlakte over kleine en grote losse keien. Er wordt een stevig tempo aangehouden om iedereen de tijd te geven de top op tijd te bereiken. Het is hier echter uitzonderlijk warm en zonnig vandaag, zo'n 25 tot 30 graden en dat maakt het niet makkelijker. Onze 2 liter water is binnen de korste keren op, gelukkig kun je hier uit de bergriviertjes water drinken dus regelmatig vullen we onze waterzakken zodat we uiteindelijk meer dan 4 liter water wegwerken. Zijn de eerste drie uur al best pittig het laatste uur is slopend. Onder de brandende zon steil omhoog klimmen over losse keien om de top te bereiken, tenminste de top voor ons want je kunt ook de berg zelf nog beklimmen maar daar moet je een expert voor zijn. Ons doel is een gletsjermeer waar je een prachtig uitzicht hebt naar de pieken van de Fitz Roy. En inderdaad na de laatste zware meters waarbij de gidsen je omhoog praten is het echt woooooow wat moooi, zoiets heb ik nog nooit gezien. We lunchen met uitzicht op het meer en zien heel in de verte twee bergbeklimmers de gletsjer op klauteren. Opgefrist vertrekken we voor de terugtocht en dat is wel nodig want eerst moeten we de berg weer af, in een zithouding met gebogen knieën en naar achteren geleund en leunend op je wandelstok gaat het voetje voor voetje naar beneden. Daarna een flink stuk in een stevig tempo en dan weer het laatste stuk voorzichtig afdalen naar het dorp. Dan nog een km naar het hotel, we sloffen langzaam naar het einde en besluiten dan met een paar man om neer te vallen op het terras van een pizzeria voor een biertje en wat te eten om daarna de douche en het bed op te zoeken. Dat was een goed idee, het weer was nog steeds lekker en we hebben een hele tijd op het terras gezeten en nagenoten van onze topprestatie.
Woensdag 21 januari
Geen spierpijn, dat valt mee maar ik merk wel dat ik iets te langzaam loop voor de snelle groep, steeds zo'n 5 a 7 minuten erachteraan, sneller lukt mij niet omdat je ook nog op moet letten waar je je voeten neerze, Frank loopt goed mee in het tempo en doet niet onder voor de jonkies. Vandaag staat er weer een wandeling van 20 km op het programma, een deel van de groep haakt af dus we vertrekken met zijn tienen. Ik wil tot het eerste uitkijkpunt meelopen en dan besluiten of ik terugga of verder loop, ik ben de oudste van de vrouwen en er zit wel zo'n 10 tot 15 jaar verschil tussen. We hebben dezelfde gidsen en als we bij het uitkijkpunt zijn vinden zij dat ik gewoon mee moet lopen, er is tijd genoeg en een van de gidsen blijft achter bij de langzamen (ik dus, een privé gids tot de top wat wil je nog meer). De wandeling is goed te doen, we krijgen ervaring en het is niet zo steil als gisteren, al is het nu wel weer erg warm, tegen de 30 graden. Alleen de 1e km is pittig stijgen, daana is het op en neer langs weer een prachtige route. Onze beloning is een gletsjerbeek van de Cerro Torre, er drijven ijsschotsen in en we zien een eenzame eend dobberen. Terug doen we het eerste stuk gezamenlijk in een pittig tempo en het laatste uur loop ik weer alleen met de gids zodat de rest door kan lopen naar het hotel. Het is best opletten met de steile hellingen afdalen en het gaat goed tot een half uur voor het eind, dan struikel ik over de onderste tree van een lullig trapje. Dankzij mijn bergschoenen is de schade beperkt maar ik ga toch flink door mijn enkel, schoenen aanhouden en rustig doorlopen tot het eind van de wandeling en daar staat Frank te wachten, begreep al niet waar ik bleef. Nog een half uurtje lopen naar het hotel en dan kan ik zitten. We hebben vanochtend voor het wandelen al uitgechekt, daarna zo'n 7 en een half uur gewandeld en dan zo vies en bezweet de bus in voor een rit van 3 en een half uur naar El Calafate. De hele bus zit vol met mensen die de hele dag gewandeld hebben en nog niet gedoucht, je mag ook niet je schoenen uitdoen van de chauffeur.....gek he! Aangekomen in El Calafte kunnen we nog lekker op het terras buiten zitten met ibissen door de tuin scharrelend.
Donderdag 22 januari
Vandaag gaan we een wandeling maken op de gletsjer Perito Moreno, eerst met de bus en dan met de boot. Vervolgens krijgen we uitleg en krijgen we stijgijzers ondergebonden. Wij zijn met zijn veertienen en 6 Koreaanse dames. Als eenden moeten we de gletsjer omhoog lopen en bij het dalen weer door de knieën. We lopen stampend om de stijgijzers vast te zetten in het ijs. Na wat heen en weer bewegen krijgen we het aardig onder de knie en kunnen we genieten van de omgeving. We wandelen bijna twee uur over heuvels en dalen in het ijs. Ook nu weer leuke gidsen, stops voor foto's en veel uitleg. Het is een geweldige ervaring, we hebben wel een fleece of donsjasje nodig maar het is droog en er waait een warme wind. Af en toe zien we spleten en gaten in een diepblauwe kleur of kleine watertjes stromen. We moeten goed opletten waar we lopen en achter de gids aan blijven gaan maar het is heel bijzonder. Het laatste stuk is erg steil dus ben loop ik in polonaise achter Frank aan. Beneden krijgen we als beloning chocolade en een glaasje whiskey met ijs van de gletsjer. Daarna via een wandeling in het bos terug naar onze tassen en dan kunnen we lunchen. Tijdens de lunch horen en zien we regelmatig stukken ijs van de gletsjer afbreken en in het meer vallen, het is moeilijk om op het juiste moment foto's te maken. De gletsjer steekt zo'n 70 meter boven water uit en zo'n 110 meter eronder. 's Avonds weer met de groep uit eten, de biefstukken hier zijn enorm groot en ook nog lekker. In Argentinië doen ze de wcdeur vaak niet op slot dus moet je bij een dichte deur eerst kloppen, het wc-papier mag net als in Chili niet door de wc gespoeld maar moet in een prullenbakje ernaast. Vandaag met bergschoenen aan gelopen, wel gevoelig maar gelukkig niet zoveel lopen.
Vrijdag 23 januari
Tape aangelegd voor mijn linker enkel, dat geeft gelukkig extra steun. Met de bus naar het haventje en daarna met een catamaran 5 uur varen over het Argentinië meer met vele gletsjers. Prachtige bergen, gletsjers en ijsbergen in allerlei maten en kleuren gezien. Van volledig wit tot diep blauw. We komen onder andere langs de Upsala gletsjer en de Spegazzini gletsjer. Indrukwekkend,gezicht en de laatste naderen we tot zo'n 300 meter. We zien geen grote stukken ijs vallen maar de vele ijsschotsen in de mooiste kleuren blauw zijn adembenemend mooi. Het is een volle boot maar er is genoeg ruimte om buiten foto's te maken. 's Middags door het stadje gewandeld en s avonds voor het laatst uit eten in Argentinië.
Morgen steken we de grens naar Chili over naar Torres del Paine, de komende vijf dagen hebben we geen internet, geen telefoonbereik en maar een paar uur per dag stroom.
Jullie moeten dus even wachten op de volgende berichtjes van ons.
Groetjes Marja en Frank