Het Fiordland

Vrijdag 26 december
Om 9.00 uur weggegaan uit Queenstown met een vrolijk zonnetje.
Onderweg mooie maar geen zeer bijzondere landschappen gezien (went het?)
In Hoburn koffie gedronken en kerstengeltjes gekocht.
Om 12.30 in Te Anau aangekomen, na een zoektocht het juiste hotel gevonden, er waren er namelijk meerdere met dezelfde naam. Het Distinction Luxmore is vooral erg groot, de kamers zijn netjes maar saai en hebben maar een klein raam wat geen uitzicht geeft op het meer. We zijn tot de conclusie gekomen dat de hotels in Nieuw Zeeland over het algemeen te duur en niet gezellig zijn. Motels bevallen ons beter, ze zijn goedkoper en je hebt meer voorzieningen tot je beschikking waaronder de mogelijkheid om buiten te zitten, in de tuin of op je balkon/veranda. Ook de backpackers of hostels zijn goed, ze staan vaak op een mooie plek in het centrum of in de natuur, je hebt er alle voorzieningen om te koken, te wassen. Vaak een grote tuin met diverse zitjes en dat alles betaalbaar.
Marja werd na de lunch (zeevruchtensalade) in sneltreinvaart ziek en heeft van 15.00 uur tot de volgende ochtend 09.00 uur geslapen.

Zaterdag 27 december.
Yvonne jarig!
In de auto gestapt om naar de Milford Sound te rijden, deze weg is 125 km lang en die moet je heen en terug doen. Een mooie weg met veel bochten, vooral het laatste stuk is mooi, al is het wel afhankelijk van het weer hoe mooi alles overkomt. Onderweg gestopt bij alle hoogtepunten: watervallen, valleien met lupinen (waarin al die Japanners zich graag laten fotograferen), beekjes met stromend water en prachtige meren. Eglinton Flats en daarna de Mirror Lakes, deze kleine meertjes spiegelen heel mooi de omringende bergen. Lake Gunn Beach was erg mooi al zie je in dit heldere meer wel de problemen die ze op dit moment in Nieuw Zeeland hebben met een alg die zich supersnel verspreid en alles bedekt met een laag drab.
De East Homer natuur wandeling laat zien wat voor mooie planten er in dit gebied groeien en bloeien. Het gebied wordt omring door hoge steile bergwanden met bovenop sneeuw, zo af en toe hoorden we een enorm geraas en kwam er weer een lading sneeuw omlaag zetten. Door de Homertunnel gereden en gestopt bij The Chasm, dit was een prachtige wandeling over the Cleddau rivier en de waterval heeft kunstwerken uitgeslepen in de rotsen. Langs de route zijn er verschillende plaatsen waar vrij gekampeerd mag worden, voor € 5,00 sta je er een nacht midden in de natuur.
Frank wilde nog even een stukje onverharde weg rijden (want ja je hebt een 4wheel drive toch), maar vergiste zich bij het achteruitrijden zodat we in de greppel terecht kwamen. En er dus voorlopig ook niet uitkwamen…. dus nog wat verder de greppel ingereden en toen kwam de auto er eindelijk uitzetten. Naast de kiwi (nachtvogel, dus alleen in een reservaat gezien) en de weka (probeert elke weg op het zuidereiland over te steken net als jij aan komt rijden) hebben we vandaag ook de kea gezien en deze probeert elke toerist wat eten af te troggelen. Het zijn een soort grote papegaaien en ze schijnen nog zeldzamer te zijn dan de kiwi.
Uiteindelijk in de Milford Sound aangekomen, met zon, wat hier uitzonderlijk schijnt te zijn. Rondgewandeld en de Mitre Peak, de hoogste berg in deze Sound bewonderd. Veel mensen maken een rondvaart door het fiord maar wij gaan dat morgen in de Doubtfull Sound doen.
Zondag 28 december.
Uitgecheckt en daarna naar het kantoor van real journeys, om half elf naar Manapouri gereden met de bus. Daar ingescheept op een catamaran om over het Manapouri meer in 50 minuten naar de West Arm te varen. Hier gingen we met een bus in de ondergrondse elektriciteitscentrale, 176 meter onder het meerniveau. Deze is in 1972 geopend en voorziet 14% van Nieuw Zeeland van stroom. We voelden ons net in een James Bond film, heel indrukwekkend om zo’n diepe tunnel, uitgegraven in de rotsen, in te rijden. Zo’n centrale heeft maar heel weinig personeel nodig dus het ligt er allemaal heel verlaten bij.
Daarna met de bus verder via de Wilmott Pass naar de Deep Cove, onderweg af en toe gestopt voor het uitzicht. Bij Deep Cove op de catamaran gestapt en gedurende drie uur door de Doubtfull Sound gevaren, het is het 2e grootste fiord van het Nationale Park, 3 keer langer dan Milford Sound met een 10 x groter oppervlak. Geweldige tocht, het weer was regenachtig en de wolken hingen erg laag, dit gaf een heel mooi effect aan de bergen en het water. Zonneschijn schijnt hier maar zelden voor te komen. Onderweg diverse planten en vogels gezien en de grootste watervallen van Nieuw Zeeland: de Brown Falls. Het regenwoud in Nieuw Zeeland is werkelijk prachtig, dat komt natuurlijk ook door al die regen die zorgt dat alles groeit en bloeit. Daarnaast is dit regenwoud gewend aan seizoenen en kan de beplanting ook goed tegen de kou. Ook de diverse arms van de Sound bekeken: Hall Arm, Crooked Arm en First Arm.
We kwamen ook nog een aantal groepen dolfijnen tegen, de meeste zag je van uit de verte maar een groep kwam om de boot heen zwemmen en springen. Fotograferen is moeilijk want je weet niet waar en wanneer ze boven water komen maar we hebben ook een stukje kunnen filmen. We hadden een natuurgids aan boord die steeds wat leuks wist te vertellen over wat we tegenkwamen aan eilandjes, dieren en planten. En welke ontdekkingsreizigers waar gevaren hadden of geland waren. Terug in de Deep Cove ging het weer dezelfde weg terug met de bus, de boot en de bus en uiteindelijk waren we om 20.15 uur weer in Te Anau.
We hadden nog geen slaapplek en bijna alles zat vol dus toch maar weer hetzelfde hotel genomen, alleen nu een kamer voor de helft goedkoper.