Nationale Parken deel 1

Hoi allemaal,

Weer terug in de bewoonde wereld is het tijd voor een verslag van de afgelopen dagen.

24 september
Van Los Angeles via San Bernardino (McDonalds Museum) een lange rit van 550 km richting Grand Canyon. We reden lange lange wegen door de woestijn, we hadden een omweg genomen voor een mooiere route via de 60 naar San Bernardino, een stukje route 66, de 95 naar Needles en daarna de 40 naar Kingman. De route was prachtig, kale ronde bergen met hier en daar een struikje, bij Palm Springs hele velden vol met windmolens en ook zonnepanelen zijn er tegen de bergen aan geplaatst. Stoppen voor foto's is niet mogelijk met 100 km per uur en als er stoppunten zijn dan is het uitzicht weer niet zo mooi. In Indio gestopt voor een uitgebreide koffiestop, je moet dan bijna 10 km het stadje in zo uitgestrekt is het hier, maar de huizen staan dan ook erg ver van elkaar.
Tijdens onze route komen er ons meer auto's tegemoet dan voorbij dus je vraagt je af en toe af of we wel de goede kant opgaan.

25 september
Vroeg opgestaan en in 3 1/2 uur naar de Grand Canyon gereden, het is prachtig weer en de weg is weer heel anders dan gisteren. Meer begroeiing, veel bomen en het Grand Canyon NP is echt schitterend. Vandaag de westkant van de Canyon gedaan met de blauwe, rode en oranje shuttlebus. De eerste blik op de canyon geeft een Ooh wat mooi gevoel, groter, dieper en breder dan we verwacht hadden. We nemen het busje en stappen bij elk punt uit, dan lopen we naar een volgende halte of we nemen weer een stukje de bus. Als je loopt kom je vlak langs de rand van de canyon, soms is het pad verhard en soms loop je over de stenen. Al met al lopen we aardig wat kilometers. We sluiten af bij Yaki Point en gaan dan bij het bezoekerscentrum nog de film bekijken over het park. Met schemerdonker rijden we richting hotel, terwijl de Wapitiherten langs de weg lopen te grazen.

26 september
Vroeg opgestaan en met zonsopgang richting de Canyon gereden, nu doen we de oostkant met de auto, een paar mooie stops en als afsluiter de Watch Tower bij Desert View. Prachtig blauwe hemel met hier en daar een wolkje maken het een plaatje om te zien.
Via Cameron en Page over de 89 naar Kanab en dan naar Bryce Canyon. De weg is weer erg afwisselend met rotspartijen in allerlei kleuren, ongelofelijk hoeveel steen we onderweg zien en de meeste stukken zijn onbewoonbaar. Hier en daar zie je een trailer of vervallen huisje staan. We dachten om 3 uur aan te komen maar waren even het uur tijdsverschil met Utah vergeten. Dus werd het 4 uur, maar de zon scheen nog volop,dus hebben we Bryce Canyon met de auto gedaan. Bij elke stop eruit om foto's te maken of een stukje te lopen. Bryce Canyon is niet zo groot maar door zijn kleuren en vormen sprookjesachtig, de mooiste die we ooit gezien hebben.
We hadden voor deze overnachting een luxe tent gehuurd, we moesten eerst drie kwartier door allerlei piepkleine dorpjes om in een enorm verlaten vallei uit te komen. Er staan 10 tenten, met een comfortabel bed en uitzicht op de bergen. Een portapotti voor algemeen gebruik en een buitendouche met koud water. Het kamperen was weer een belevenis, in de tent was het warm genoeg, buiten daalde het naar 0 graden. Je kon hout sprokkelen voor een vuurtje en midden in de nacht zijn we eruit gegaan om naar de sterrenhemel te kijken. Leuk om een keer meegemaakt te hebben.

27 september
Na een snel ontbijt bij de tent al vroeg naar Bryce Canyon om de bussen toeristen voor te zijn en mooi licht in de canyon te hebben.
Met 0 graden dalen we af voor een wandeling van 2 uur, eerst door de Queens Garden waar prachtige rotsformaties te zien zijn, het lijkt op Gaudi, Namibië, Lord of the Rings en nog veel meer. We lopen er heerlijk rustig doorheen en nemen dan het Navajo pad wat over de bodem van de canyon gaat met (droge) riviertjes en volop bomen. Uiteraard moet je dan weer steil omhoog klimmen om boven te komen. In de canyon was het warm, eenmaal boven is het pas 5 graden.
Met regendruppels op de ruiten vertrekken we naar Zion. Hier komen we binnen via de oostelijke entree, ook dit is weer spectaculair. Rotsen in lagen opgebouwd, hele lichte kleuren met donker rood en een mooie weg erdoorheen. We mogen maar tot het bezoekerscentrum en dan moet je met de shuttlebus.
We doen de hele route met de bus en stappen steeds uit, we maken ook twee korte wandelingen. Het park is mooi maar is een vallei omgeven door hoge rode rotsen en is meer een wandelpark waar veel dagtoeristen komen.
Met regen vertrokken naar ons hotel voor een warme douche!
Morgen op weg naar Las Vegas!
Liefs aan allemaal