Van Hue naar Hoi An

22 januari
Oudejaarsdag in Vietnam en dat zullen we weten, iedereen is bezig met zich op te tutten en op het laatste moment nog inkopen te doen zoals: grote chrysanten in een pot, bonsaiboompjes, ballonnen en nieuwe kleding. Ook wordt er veel eten ingeslagen want er zijn veel zaken dicht met deze dagen. De meeste sluiten 3 dagen om te kunnen feesten en familie te bezoeken.
We beginnen de dag met een busrit door (volgens de reisboeken)een van de mooiste stukken kust van Zuidoost-Azie. Via 3 bergpassen gaan we naar Da Nang, te weten de Elephant pass, de Phu Gia pass en de Hai Van pass. Onderweg stoppen we regelmatig om foto’s te maken van het, inderdaad indrukwekkende uitzicht. Helaas is het te heiig voor heldere foto’s. Je kunt merken dat de Vietnamezen meer ingesteld zijn op toeristen dan de mensen in Laos. Wanneer we stoppen komen kinderen vragen om een dollar en onderweg zien we ook een jongen kunstjes uitvoeren op de rug van zijn buffel . Ook hij wil na afloop geld zien. Later zien we ook regelmatig kinderen die op pad gestuurd worden om de toeristen allerlei rommeltjes te verkopen. Pa of moeder kijken dan vanaf een afstandje, zittend op hun scooter, toe. Uit principe geven we geen geld aan deze kinderen, anders ga je het bedelen stimuleren. We stoppen aan de kust voor een koffiepauze en daarna bij het Chammuseum in Da Nang. De Cham is een bevolkingsgroep die veel voorkwam in midden Vietnam maar nu vrijwel is uitgestorven. Hier vindt je de mooiste verzameling Chamkunst ter wereld, vooral bestaand uit beeldhouwwerken van zandsteen.
Voor de lunch komen we aan in Hoi An, een schilderachtig vissersdorpje wat niet platgebombardeerd is in de oorlog. Veel oude huizen in geel met verweerde daken, donkere houten gebouwen en mooi beschilderde deuren. Het hotel heeft een zwembad maar daarvoor is het nog net te koud. We huren fietsen voor 2 dagen en wagen ons in de files van brommertjes die door de straten scheuren. Je moet je er niets van aantrekken als het stoplicht op rood staat en wurmt je tussen de massa door tot waar je wezen moet. Marja heeft een rok en blouse op maat laten maken, eerst stof uitzoeken, maten opnemen en over 24 uur is het klaar. ’s Avonds uitgebreid aan de oever van de rivier gegeten en onze ogen uitgekeken naar alle drukte, er was muziek, een kermis, veel lampionnen en lampjes drijvend op het water en iedereen verkeert in feeststemming vanwege het nieuwe jaar (Tetfestival). Dit jaar het jaar van de draak. Erg leuk om mee te maken.
23 januari
Eerst uitgeslapen tot half acht en daarna een feestelijk ontbijt gehad. Met de fiets weer op pad, af en toe regent het een beetje maar de temperatuur is goed. Via de rijstvelden naar de stad om foto’s te maken van de diverse gebouwen en de Japans brug. Het is nu een stuk rustiger dan gisteren, de musea zijn dicht maar dat maakt niet uit want er is buiten genoeg te zien. Het is moeilijk om geen foto’s te blijven nemen. Daarna 4 km gefietst naar het strand, onderweg zie je veel kinderen en ouders in hun zondagse kleding op pad met de brommer, die gaan familie en vrienden bezoeken. Onderweg nog een tempel bezocht. We werden van harte welkom geheten door een van de monniken. We hebben een donatie gedaan en wierook gebrand. Daarna mochten we een geluksenvelop met een wens uit de boom halen. De monnik vertaalde deze wensen voor ons; 2012 moet wel een goed jaar worden. Na de lunch zijn we de kleding op gaan halen, de blouse was perfect en de rok moest iets aangepast worden maar daar konden we op wachten. Ik ben benieuwd hoe de stof zich gaat houden maar het ziet er goed uit. In het hotel bij de vijver gezeten om de foto’s uit te zoeken en het verslag te maken en daarna weer naar de stad gefietst, in het donker zonder licht (dat doen ze hier allemaal) om te gaan eten. Het is nog steeds erg rustig in de stad maar de restaurantjes die open zijn zitten aardig vol. Morgen gaan we naar Da Nang en vandaar uit vliegen we naar Ho Chi Minh City. Dit zou eerst een treinreis zijn van 18 uur maar die is afgezegd omdat we als groep niet bij elkaar konden zitten/slapen. De trein zit namelijk vol met Vietnamezen die van en naar huis reizen. ’s Avonds weer op de fiets door het donker naar het stadje om te gaan eten. We willen onze fietsen op de stoep bij het restaurant zetten maar worden door een ober naar de overkant van de straat gestuurd. Op de stoep bij de rivier, die tot aan de straatrand vol staat. We vragen nog of onze fietsen niet onder water komen te staan, nee hoor! !! Je snapt hem al……. als we naar huis willen staat de hele straat blank. Frank trekt zijn schoenen en kousen uit en loopt twee keer met opgestroopte broekspijpen door het water om onze fietsen te redden. Daarna door de volgelopen straat naar huis gefietst.
Tot een bericht uit Ho Chi Minh City